Μέσα στο κυκεώνα των αποψάρηδων, όπου η γκρινιάρα κουβέντα είναι εγγενής νόσος του νεοελληνικής ιδιωτείας, υπέπεσε στην αντίληψή μου η διακήρυξη της νεοπαγούς -νομίζω- ομάδας, η οποία ονομάζεται
«Πρωτοβουλία Πολιτών για την ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος».Αρχικώς βιάστηκα να την προσπεράσω διαβάζοντας με ταχύτητα και διαγωνίως το κείμενό τους, πιστεύοντας ότι είναι «μία από τα ίδια», λόγια γραμμένα από κάποια προσκοπάκια της πολιτικής ζωής, που ονειρεύονται κι αυτά να γίνουν Τσίπρηδες στη θέση των Αλαβάνων. Όμως σε κάποιο σημείο σταμάτησα, το ίδιο το κείμενο με σταμάτησε δηλαδή, και το ξαναπήρα απ' την αρχή. Καλά έκανα γιατί διαπίστωσα, περισσότερο από ένστικτο, ότι παρ' όλο που οι άνθρωποι αυτοί ανησυχούν για τα ίδια πράγματα που μας φορτίζουν και εξαγριώνουν όλους, η αντιμετώπισή τους έχει και πρακτική αξία πέρα από τη συνήθη διαμαρτυρία, καθώς και οι διατυπωμένες αρχές τους δείχνουν ποιότητα σκέψης και πολιτική ωριμότητα, η λέξη «πολιτική» χρησιμοποιούμενη εδώ με την ουσία της εννοίας και όχι με το αβασάνιστο τετριμμένο ως συνηθίζεται στις μέρες μας.Τα ονόματα των ανθρώπων που υπογράφουν θεώρησα πως είναι εγγύηση, εφόσον όλοι τους με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν συνεισφέρει στον πολιτισμό και συνεχίζουν να το κάνουν ως ενεργά και συνειδητά μέλη του συνόλου.Αυτό που είναι ιδιαίτερα αισθητό στη διακήρυξή τους είναι η έντονα εκπεμπόμενη αγωνία όχι απλώς για το παρόν της χώρας μας, αλλά κυρίως για το μέλλον που διαγράφεται δυσοίωνο και ζοφερό υπό τις προϋποθέσεις όπως αυτές τίθενται από τις συμμορίες που λυμαίνονται το δημόσιο βίο και τις αυθαίρετες πρακτικές και μέσα που μετέρχονται.Αισθανόμενος ότι ως Πολίτης αυτής της χώρας, που κατατρύχεται από τις ίδιες με τους συμπολίτες μας αυτούς ανησυχίες, το ελάχιστο που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν, πέρα από το να συνυπογράψω την διαμαρτυρία τους μανιφέστο, να συμβάλλω ώστε ο λόγος τους να γίνη ευρύτερα γνωστός, γιατί όχι μόνο αξίζει τον κόπο αλλά γιατί μας καλεί να αγωνιστούμε πάλι απ' την αρχή να ξεκινήσουμε μια νέα μεταπολίτευση.Και γιατί όχι; Μήπως αυτή τη στιγμή δεν ζούμε μια εσωτερική κατοχή από κομπιναδόρους, απατεώνες, ασύστολους ψεύτες, εισπράκτορες μαύρων χρημάτων από πολυεθνικές, οι οποίοι ως θρασύτατοι επαγγελματίες της αρπαχτής εγκαλούν οι μεν τους δε, υποτιμώντας όχι μόνο την νοημοσύνη μας αλλά και το κοινό αίσθημα περί δικαίου, κόβοντας και ράβοντας τους θεσμούς και τους νόμους κατά το δικό τους δοκούν;Έχει παρέλθει η εποχή που θα έπρεπε να ωργανωθή η αντίσταση κατά των εκλεγμένων αρπακτικών. Προσωπική μου άποψη είναι ότι τα μέσα που πρέπει να μετέλθη ο θυματοποιημένος από τους επαγγελματίες Λαός είναι η βία στους βιαστές του. Καρπάζωμα εν μέση οδώ, όπου τους βρίσκει κι όπου διαπιστώνει ότι τον εμπαίζουν κατά την πάγια τακτική τους.Σκεφτήτε πως ο μέσος εμείς αντιδρά στις καθημερινές του συναλλαγές, όταν διαπιστώνει ότι κάποιοι προσπαθούν να τον εξαπατήσουν. Γίνεται πυρ και μανία, ενώ δεν θέλει και πολύ για να περάση στην αυτοδικία, κι αυτό όταν πρόκειται για λίγες εκατοντάδες €.Γιατί όχι λοιπόν με αυτούς που κατασπαταλούν τον δημόσιο πλούτο;Γιατί όχι σ' αυτούς που χωρίς να ορρωδούν προ ουδενός μειώνουν την αξία του πενιχρού του μισθού καταδικάζοντάς τον σε διαρκή πείνα, ή... λιτότητα όπως είθισται να εξωραΐζεται η αποτρόπαια λέξη;Γιατί όχι σ' αυτούς που του επιβάλλουν να πίνη το νερό του Μαραθώνα... εμπλουτισμένο με τα βοθρολύμματα των Βορείων Προαστείων;Γιατί όχι σ' αυτούς που τον δηλητηριάζουν καθημερινά με το εξασθενές χρώμιο;Γιατί όχι σ' αυτούς που τον εξαναγκάζουν να σκοτώνεται σε «εθνικές οδούς» ακατάλληλες ακόμα και για ποδήλατα, την ώρα που του αυξάνουν τα διόδια;Σεμνύνονται ότι έχτισαν την μεγαλύτερη γέφυρα του κόσμου να ενώσουν οδικώς το Ριο με το Αντίρριο, την ώρα που άφησαν τον δρόμο που οδηγεί στη γέφυρα αυτή από την Κόρινθο στην ίδια αθλιότητα, ώστε να χάνονται ανθρώπινες ζωές καθημερινά.Ο νυν πρωθυπουργός μίλησε κάποτε εν μέσω σουβλακικής ευωχίας περί νταβατζήδων που δεν θα περάσουν, για να τον γελοιοποιήση η ίδια πραγματικότητα δείχνοντας ότι οι εν λόγω «νταβατζήδες» είναι τα τσιράκια του. «Ας πρόσεχε» να του πούμε ή «ασιχτίρ»;
Φτάνει πια λοιπόν! Κάποιος πρέπει να τους σταματήση και αυτός δεν μπορεί να είναι κανένας άλλος από τον ίδιο το Λαό.Ο Λαός έδειξε την πόρτα σε «καταξιωμένους» υπουργούς στέλνοντάς τους στα σπίτια τους να ασχολούνται με τις ζαρντινιέρες τους και τους βραστήρες των αβγών τους. Κάποιος είπε πως η πόρτα έμεινε ανοιχτή και για τους υπόλοιπους και μάλλον κάτι ξέρει.Για τα παραπάνω και για άλλα πολλά θέλησα να προσυπογράψω ενσυνείδητα το κείμενο αυτής της διαμαρτυρίας, ελπίζοντας ότι οι άνθρωποι αυτοί θα συνεισφέρουν να ξορκιστή το φάντασμα του κακού που ταλανίζει το δημόσιο βίο μας εδώ και χρόνια πολλά ώστε επιτέλους να γίνη μια νέα αρχή πολιτικής με εντιμότητα, ειλικρίνεια και σεβασμό στη Δημοκρατία και τα δικαιώματα πρώτα του Ανθρώπου και δευτερευόντως του Πολίτη.Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της Διαμαρτυρίας-Μανιφέστου:
Ώρα ευθύνης για τους Έλληνες πολίτες:
Για την ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος
Άνθρωποι του πνεύματος, της επιστήμης, των γραμμάτων, της τέχνης και της κοινωνίας πολιτών ζητούν την κινητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας
Οι Έλληνες πολίτες, που υπογράφουμε αυτήν την διακήρυξη, εκφράζουμε την πεποίθησή μας ότι οι σημερινές κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας:
Έχουν παύσει να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και τις αξίες του ελληνικού λαού, με τους αγώνες και το αγωνιστικό φρόνημα του οποίου αποκαταστάθηκε το 1974 το δημοκρατικό μας πολίτευμα,
Βρίσκονται σε κατάσταση ηθικής και πολιτικής σήψης,
Έχουν εξελιχθεί σε πελατειακή ολιγαρχία τριτοκοσμικού τύπου, με κύρια χαρακτηριστικά την οικογενειοκρατία, την αναξιοκρατία, την ημετεροκρατία, την συναλλαγή και την ιδιοτέλεια,
Όχι απλώς αδυνατούν να επιλύσουν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα του ελληνικού λαού, αλλά δεν είναι σε θέση ούτε καν να διεκπεραιώσουν την στοιχειώδη διαχείριση των κοινών,
Έχουν αποκοπεί από τα δυναμικά και προοδευτικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και δεν εκφράζουν παρά μόνον τον εαυτό τους και τα συμφέροντά τους,
Έχουν απαξιωθεί στην συνείδηση της κοινής γνώμης, όπως αποδεικνύεται από τα πρωτοφανή ποσοστά απόρριψης του κομματικού συστήματος σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις,
Επιβιώνουν μόνον λόγω της δύναμης της αδράνειας και διότι δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση.
Τα σημερινά πολιτικά κόμματα, μικρά και μεγάλα, εκφράζουν λογικές του παρελθόντος και αδυνατούν να συλλάβουν τις ανάγκες και τα προβλήματα του σήμερα. Η δομή, η λειτουργία και η νοοτροπία τους υστερούν δραματικά σε σχέση με την διεθνή πραγματικότητα και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Τα περισσότερα ηγετικά στελέχη τους είναι κατά κανόνα προϊόντα κομματικών φυτωρίων και μηχανισμών, και δεν έχουν προκύψει από την σκληρή πραγματικότητα της εργασίας και της βιοπάλης ούτε μέσα από την κοινωνική προσφορα. Ταυτόχρονα, αναπτύχθηκαν πολιτικά σε περιβάλλοντα όπου η συνδιαλλαγή θεωρείται αυτονόητη και η διαφθορά όρος αναπαραγωγής του συστήματος εξουσίας.
Σήμερα, τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, με κυριότερα την καταλυτική οικολογική καταστροφή και την διαρκή ανάδειξη νέων απειλών, όπως οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής ή οι αλλεπάλληλες διατροφικές κρίσεις, την εντεινόμενη νέα φτώχεια, που απειλεί τη μεσαία τάξη και τους εργαζόμενους νέους της Γενιάς των 700 Ευρώ, την μεγάλης έκτασης εγκληματικότητα, την εγκληματική οδική ανασφάλεια, την αποσύνθεση της δημόσιας παιδείας, του συστήματος υγείας και του κράτους πρόνοιας, τη διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, την απειλητική για το βιοτικό επίπεδο τροπή που έχει λάβει η πορεία της οικονομίας, την ασφυκτική κοινωνικο-οικονομική πίεση που υφίστανται οι Ελληνίδες, με αποτέλεσμα την πρωτοφανή υπογεννητικότητα, η οποία υπονομεύει την προοπτική ύπαρξης έστω και του μισού πληθυσμού της χώρας τον 22ο αιώνα, συνδυάζονται με την εξαιρετικά επικίνδυνη διεθνή και περιφερειακή αστάθεια, υπονομεύουν τις ίδιες τις προϋποθέσεις της συλλογικής μας επιβίωσης και απαιτούν άμεσες και ριζικές λύσεις. Λύσεις τις οποίες το σημερινό καταρρέον κομματικό σύστημα αδυνατεί να δώσει.
Σ’ αυτό το κλίμα, οι πρωτοφανείς αποκαλύψεις για εξαγορές συνειδήσεων και χρηματισμό πολιτικών προσώπων και κομμάτων και η ανάδειξη της διαφθοράς ως εθιμικού και γενικευμένου όρου λειτουργίας της πολιτικής διαδικασίας αποτελούν πρόκληση προς τον ελληνικό λαό, που αντιμετωπίζει το φάσμα της επερχόμενης σοβαρής οικονομικής κρίσης, πλήγμα στην λειτουργία της δημοκρατίας και απιστία στο δημόσιο συμφέρον. Ταυτόχρονα, δημιουργούν κλίμα πολιτικής αστάθειας, που εγκυμονεί κινδύνους αποσταθεροποίησης, ανάπτυξης ακραίων πολιτικών τάσεων και ευτελισμού των δημοκρατικών θεσμών.
Οι υπογράφοντες :
- Θεωρούμε ότι η ηθική έκπτωση και η πολιτική χρεωκοπία των σημερινών πολιτικών σχηματισμών μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον από την κοινωνία των πολιτών και μέσω της προσφυγής στην πρωτοβουλία και στον πατριωτισμό των Ελλήνων πολιτών, όπως επιτάσσει η ακροτελεύτια διάταξη του Ελληνικού Συντάγματος,
- Ζητούμε την πολιτική καταδίκη όσων πολιτικών σχηματισμών και μεμονωμένων προσώπων αποδειχθεί δικαστικά ότι χρηματοδοτήθηκαν παρανόμως από ιδιωτικές εταιρείες με αντάλλαγμα συμβάσεις ασύμφορες για το ελληνικό κράτος.
- Καλούμε την ελληνική δικαιοσύνη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και απαιτούμε την επιστροφή των χρημάτων στο δημόσιο ταμείο και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
- Ζητούμε την εφαρμογή των μη εφαρμοζομένων νόμων αλλά και τη θέσπιση θεσμών που να εγγυώνται την διαφάνεια, την εντιμότητα και την αποτροπή των νοσηρών και ποινικά κολάσιμων φαινομένων στον χώρο της πολιτικής. Επίσης θεωρούμε απαραίτητο να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της ευρείας, διαρκούς και άμεσης συμμετοχής των πολιτών στην διακυβέρνηση της χώρας, όπως η κατάργηση της οικογενειοκρατίας, ο διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, η ανακλητότητα των αξιωματούχων, η δυνατότητα λαϊκής πρωτοβουλίας για διενέργεια δημοψηφίσματος, η εφαρμογή του πόθεν έσχες στους πολιτικούς, η κατάργηση των απαράδεκτων προνομίων των βουλευτών και του ισχύοντος αντισυνταγματικού νόμου περί ευθύνης υπουργών, η δημοσιοποίηση της χρηματοδότησης των κομμάτων και των πολιτικών κ.ά.
- Καλούμε τους δημιουργικούς και σκληρά εργαζόμενους πολίτες, τους βιοπαλαιστές, τους επιστήμονες, τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους αγρότες, τους εργάτες και κυρίως τη νεολαία να εγκαταλείψουν τους διεφθαρμένους πολιτικούς σχηματισμούς, που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και την νοημοσύνη τους και να αναλάβουν την αναπαλλοτρίωτη δημοκρατική ευθύνη τους.
- Απευθύνουμε πρόσκληση για την άμεση δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών, με κοινό παρονομαστή την υπευθυνότητα και την εντιμότητα, αποτελούμενων από πρόσωπα εκτός του σημερινού φθαρμένου κομματικού δυναμικού, πρόσωπα με παιδεία, όραμα, επαγγελματική εμπειρία και ικανότητα, που να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις δύσκολες απαιτήσεις των καιρών.
- Ζητούμε από τις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις του τόπου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη διανόηση, τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και την ομογένεια να στηρίξουν την προσπάθεια ριζικής πολιτικής αναμόρφωσης και αναγέννησης της χώρας, διότι το μέλλον είναι κοινό για όλους. Μπορεί οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις να μην διαθέτουν άλλες εφεδρείες, αλλά η κοινωνία διαθέτει.
Οραματιζόμαστε,
- Ένα ελληνικό κράτος αξιοκρατικό και λειτουργικό, με διεθνές κύρος, σύγχρονο, εξυπηρετικό και φιλικό προς τον πολίτη, με στελέχη πεπαιδευμένα, ικανά και έντιμα.
- Μια κοινωνία δημιουργική, παραγωγό πολιτισμού αντάξιου της ιστορικής κληρονομιάς μας.
- Μία εθνική οικονομία διεθνώς ανταγωνιστική, που να στηρίζεται στις αρχές της αειφορίας και της αλληλεγγύης.
- Πολιτικές δυνάμεις που θα συγκεντρώνουν τα καλύτερα στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, ικανές να αντιμετωπίσουν τα σύνθετα προβλήματα της εποχής μας.
- Μια Δημοκρατία των Πολιτών, που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα εποχή ακμής.
Αθήνα, 24 Ιουλίου 2008
Το κείμενο αυτό υπογράφουν οι:
1. Αδαμόπουλος Αλέξανδρος, θεατρικός συγγραφέας
2. Αθανασόπουλος Σ. Δημήτριος, τ. πρέσβης της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ
3. Αποστολόπουλος Απόστολος, σκηνοθέτης, συγγραφέας
4. Βασιλόπουλος Παναγιώτης, οικονομολόγος (M.Sc San Diego State University), δημοσιογράφος
5. Βεργόπουλος Κώστας, καθηγητής Πανεπιστημίου Σορβόννης και Παντείου
6. Βλάσσης Αριστείδης, ζωγράφος
7. Βουρλιώτης Ξενοφων, νομικός
8. Βρούστης Χρήστος, δικηγόρος, νομικός σύμβουλος περιοδικού Νέα Πολιτική
9. Γεωργιόπουλος Νίκος, οικονομολόγος
10. Γιαπαλής Αριστείδης, καθηγητής διεθνών σχέσεων
11. Δανέλλης Σπύρος, αρχιτέκτων, δήμαρχος Χερσονήσου Κρήτης
12. Δήμου Νίκος, συγγραφέας
13. Διαμαντής Δήμος, ναυπηγός
14. Ζαχαρίου Γιάννης, δικηγόρος
15. Ζηρίνης Γιάννης, εκδότης, ιδιοκτήτης εκδόσεων ΚΡΙΤΙΚΗ
16. Ζιάβρας Κωνσταντίνος, οικονομικός διευθυντής της KARENTA
17. Θεμελή Όλγα, δικηγόρος, λέκτωρ εγκληματολογικής ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
18. Θεοχαρόπουλος Λουκάς, οικονομολόγος, συνδικαλιστής, μέλος του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών
19. Ζαβιτσάνου Γεωργία, δημοσιογράφος (ΟΙΚΟ Καθημερινής)
20. Ινδαρές Δημήτρης, σκηνοθέτης
21. Καλλικανδή Νανά, γεωπόνος
22. Καριώτογλου Αλέξανδρος, Δρ θεολογίας, θρησκειολόγος
23. Καρούσος Παύλος, οικονομολόγος, στέλεχος της Μονάδας Οργάνωσης της Διαχείρισης (Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης)
24. Κλήμης Οδυσσέας Κάρολος, πολιτικός επιστήμων, λαογράφος
25. Κόλμερ Κωνσταντίνος, οικονομολόγος, δημοσιογράφος, συγγραφέας
26. Κόντος Αλέξανδρος, γλωσσολόγος, φιλόλογος, συγγραφέας
27. Κουτσονίκας Δημήτρης, οικονομολόγος, χρηματιστής
28. Κουτσούκου Αγγελική, βιολόγος
29. Κυριαζής Δημοσθένης, φυσικός, μαθηματικός, πρώην διευθυντής ανάπτυξης ΟΤΕ
30. Λαζαρίδης Θέμης, καθηγητής στο City College University της νέας Υόρκης
31. Λαζάρου Αχιλλεύς, ρωμανιστής, βαλκανιολόγος
32. Λάμπρου Χρήστος, δικηγόρος
33. Λεωτσάκος Γιώργος, μουσικολόγος. Μουσικοκρτιτικός
34. Λιοντή Όλγα, εκπαιδευτικός
35. Λυντέρης Κωνσταντίνος, εκπαιδευτικός
36. Λυντέρης Χρήστος, δικηγόρος (ποινικολόγος), Δρ νομικής
37. Μανδηλαράς Φίλιππος, συγγραφέας, επιμελητής εκδόσεων
38. Μελετόπουλος Μελέτης, Δρ κοινωνιολόγος, Δρ ιστορικός, διευθυντής επιθεώρησης Νέα Κοινωνιολογία, συνδιευθυντής επιθεώρησης Νέα Πολιτική
39. Μεσθανέως Βίκυ, Δρ Πολιτική Επιστήμης, απόφοιτος ΕΝΑ Γαλλίας
40. Μεσίνας Ηλίας, Αρχιτέκτονας, Δρ. Χωροταξίας, Σύμβουλος Περιβάλλοντος, Πρόεδρος ECOWEEK
41. Μπίθας Κώστας, πανεπιστημιακός
42. Νικολινάκος Μάριος, οικονομολόγος
43. Ξανθόπουλος Σάκης, οικονομολόγος
44. Πάντος Δημήτρης, Δρ θεολογίας
45. Παπαθανασίου Αντώνης, Δρ Κοινωνιολόγος – Παιδαγωγός, Αναπληρωτής Καθηγητής ΤΕΙ Ιονίων Νήσων
46. Παπασάββα Μαρίνα, δικήγορος, δημοσιογράφος
47. Πολυζωίδης Θεόδωρος, επιχειρηματίας, μέλος του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών
48. Προμπονάς Μιχάλης, Δρ πυρηνικός φυσικός, πρόεδρος Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας
49. Ράπτης Νίκος, εκπαιδευτικός, Δρ παιδαγωγικής, συγγραφέας, συντονιστής του ιστοτόπου Προοδευτική Πολιτική (
http://www.ppol.gr/)
50. Ρικάκη Λουκία, σκηνοθέτης, πρόεδρος του ECOFILMS Festival
51. Ρούσος Δημήτρης, ιδιωτικός υπάλληλος
52. Σακιώτης Γιάννης, Δρ πολιτικός επιστήμων, περιβαλλοντολόγος, διευθυντής περιοδικού Οικοτοπία, συνδιευθυντής επιθεώρησης Νέα Πολιτική
53. Σκάλκος Δημήτρης, πολιτικός επιστήμων, συγγραφέας
54. Σμπάνιας Δημήτρης, νομικός
55. Σούλιος Θεόδωρος, δικηγόρος, νομικός σύμβουλος περιοδικού Νέα Πολιτική
56. Σπυρόπουλος Κοσμάς, φιλόλογος
57. Σταθόπουλος Γιώργος, φιλόλογος
58. Σταματόπουλος Κώστας, ιστορικός, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
59. Στεφανάκις Γεώργιος Κ., δικηγόρος
60. Σφακάκης Γιώργος, καθηγητής
61. Τζουτζόπουλος Σπύρος, μεταλλειολόγος
62. Τρίμη Ευτέρπη, επικοινωνιολόγος
63. Τρίμης Ευστάθιος, αρχιτέκτων
64. Τσαφαράς Παναγιώτης, δημοσιογράφος
65. Τσέγκος Ιωάννης, ψυχίατρος, ιδρυτής Ανοιχτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου
66. Τσέκος Βασίλης, επικοινωνιολόγος, δημοσιογράφος
67. Τσιρόπουλος Κώστας, συγγραφέας, εκδότης περιοδικού Ευθύνη
68. Τσομπάνογλου Γιώργος, Αν. Καθ. Κοινωνιολογίας, Παν/μιο του Αιγαίου
69. Τσούκας Χαρίδημος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Warwick, διδάσκων στο ALBA
70. Χαλαζιάς Χρήστος, δημοσιογράφος, συγγραφέας
71. Χριστόπουλος Παναγιώτης, ιστορικός, πρώην διευθυντής βιβλιοθήκης της βουλής