Το χτεσινό βράδυ ξανάγιναν στο κέντρο της Πάτρας ταραχές με παιδιά που κατέβηκαν στους δρόμους για να κάνουν χαβαλέ, έτσι όπως το ζητά η ηλικία τους, το αίμα τους που βράζει και υπό την ψυχολογική επιρροή των ασυνείδητων καναλο-δημοσιογράφων, κυρίως της Αθήνας, που καιρό τώρα εξαγριώνουν τον κόσμο, φανατίζοντάς τον διαστρέφοντας έντεχνα τα γεγονότα, με επιστημονικά μελετημένο τρόπο, δίνοντας ασύμμετρη έμφαση στις λεπτομέρειες.
Π.χ. ο επικινδυνωδέστατος λαϊκιστής Παπαδάκης αιτιάται από το κανάλι του Αντέννα τους αγανακτισμένους μαγαζάτορες της Πατησίων επειδή έριξαν δυο μπουνιές σε ένα μετανάστη, που είχε συλληφθεί επ' αυτοφώρω να λεηλατεί σπασμένο κατάστημα, μειώνει τη σημασία του γεγονότος της ένοπλης επίθεσης των γύφτων στο Δημαρχείο στο Ζεφύρι, με πυροβόλα όπλα τονίζω, ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται λάβρος κατά της αστυνομίας επειδή, λέει, κάποιος «Ζητάς» πυροβόλησε στον αέρα την ώρα που δεχόταν επίθεση με πέτρες, ενώ κάτι τέτοιο -όπως είπε ο ίδιος- πρέπει να γίνεται σε ειδικές περιπτώσεις. Όταν ερωτήθηκε από το γνωστό βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ, γνωστό και ως Μπουμπούκο, αν η κατάσταση που αντιμετώπιζε ο εν λόγω αστυνομικός ήταν όντως ειδική περίσταση, ο γνωστός κι ως Μπάρμπα-Γιώργος εξεμάνη όπου με με μια κρίση ελεγχόμενης υστερίας, αριστούργημα υποκριτικής τέχνης, κατάφερε να κάνει ακόμα και τον ίδιο τον Άδωνι να σωπάσει. Ταυτόχρονα όμως έκανε και κάτι πολύ χειρότερο. Παρουσίασε κάποια από εκείνες τις μάρτυρες χωρίς πρόσωπο -όπως ανέκαθεν συνηθίζουν να είναι οι καταδότες- για να δείξει τι λέτε; Ότι υπήρξε κάποτε ένας ειδικός φρουρός, ο οποίος αντιμετώπιζε πρόβλημα αλκοολισμού και μάλιστα είχε καταφύγει σε ομάδα βοηθείας αλκοολικών. Όταν του εξηγήθηκε αρμοδίως ότι πράγματι υπήρξε ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος μάλιστα αμέσως τέθηκε σε διαθεσιμότητα, στη συνέχεια αποτάχθηκε από το Σώμα και σήμερα δεν βρίσκεται πια στη ζωή, αντί μαζί με το Λιαρέλη να κλείσουν το ζήτημα συνέχισαν απτόητοι να αιτιώνται την αστυνομία επειδή δεν ελέγχει λέει τους αστυνομικούς.
Δηλαδή τι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί; Την ώρα που η κοινωνία έχει απόλυτη ανάγκη να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να επέλθει κοινωνική γαλήνη, οι εγκληματίες της φαιάς προπαγάνδας συνεχίζουν να εξάπτουν τα πνεύματα και να συνδαυλίζουν τη φωτιά που άναψε η μάζα και της οποίας είναι, όπως προείπα, κύριοι υπαίτιοι οι ίδιοι και οι συνάδελφοί τους.
Κι αυτό σε τέτοιες στιγμές και τέτοιες συνθήκες.
Χτες το βράδυ λοιπόν στην οδό Κανακάρη, μεταξύ άλλων, βρέθηκαν καμιά πενηνταριά παιδιά. Σίγουρα δεν ήταν αναρχικοί ή «αντεξουσιαστές», όπως κατά κόρον, τους αποκαλούσαν οι παρουσιαστές των τριών Πατρινών καναλιών. Τι ήταν; Ήταν τα ίδια παιδιά που βλέπουμε κάθε Κυριακή στα γήπεδα, τα ίδια παιδιά που βλέπουμε στο σχόλασμα των σχολειών, τα ίδια παιδιά που αντικρύζουμε να βγαίνουν ομαδόν από τα φροντιστήρια, με την ίδια συμπεριφορά, με την ίδια φρασεολογία και το ίδιο παρουσιαστικό. Τα κοίταζα απ' το μπαλκόνι μου να πηγαίνουν και να έρχονται. Κανένα σύνθημα δεν φώναξαν, καμμία φωνή δεν σήκωσαν. Ναι, πέταξαν πέτρες. Κι όπως τους έβλεπα να τις κουβαλάν με το καροτσάκια του σουπερμάρκετ μου θύμισαν τότε που παιδιά βγαίναμε στους δρόμους και τα πάρκα -γιατί υπήρχαν ακόμη πάρκα- στη Νεάπολη της Αθήνας για να παίξουμε πετροπόλεμο, εκείνα τα χρόνια πριν τα αυτοκίνητα εκτοπίσουν τα παιδιά και τα φυλακίσουν σε κελιά τσιμεντένια, που ευφημιστικά ωνόμασαν «διαμερίσματα». Ζημιές στην Κανακάρη έγιναν λίγες σε αριθμό κι αυτές, απ' όσο με άφησαν τα δακρυγόνα να δω, από δυο τρία άτομα, που φαίνονταν να είναι διαφορετικά από το σύνολο των άλλων. Έπεσε και ένα μολότωφ σε ένα μπαλκόνι, όχι από πρόθεση του «ρίπτη» όμως. Αστοχία ήταν στην προσπάθεια του πιτσιρικά να την πετάξει όσο γινόταν μακρύτερα και φαινόταν ότι δεν έγινε επίτηδες. Δεν έσπασαν κανένα από τα αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα στο δρόμο, κι αντίθετα όταν ένας από τους οδηγούς θέλησε να απομακρύνη το δικό του άνοιξαν δρόμο και μάλιστα τον καθοδηγούσαν με νοήματα να περάσει.
Η επαναστατική διάθεση των νεαρών αυτών κόπηκε με το μαχαίρι όταν παρουσιάστηκε σχετικά μεγάλη ομάδα αντι-διαδηλωτών από την άλλη πλευρά. Ποιοί ήταν αυτοί; Κατά δήλωσή τους ήταν κάτοικοι της Πάτρας και των γύρω περιοχών, που τόσο τρομαγμένοι όσο και αγανακτισμένοι με τη διαπίστωση ότι όλη η χώρα καταστρέφεται, με την κυβέρνηση απούσα, την αστυνομία ανεπαρκή σε δύναμη και δέσμια των Ηρόστρατων πολιτικών προϊσταμένων της, την αξιωματική αντιπολίτευση σε χειμερία νάρκη και ουσιαστικά μόνο τον Σύριζα να δικαιολογεί και να ενθαρρύνει τους βανδάλους, αποφάσισαν να αμυνθούν εμπράκτως.
Αυτοί ήταν ο κύριος παράγοντας που αναχαίτισε τα πιτσιρίκια, που τους έδειξε ότι δεν ήταν ανεξέλεγκτα και χωρίς αντιστάσεις. Κι εκεί που κατάλαβαν ότι έρχεται η φάπα, άρχισαν να υποχωρούν από το ύψος της Νικολάου για να φτάσουν στην Αγία Σοφία.
Εδώ έρχεται να πάρει θέση το μυστήριο που θέλει να μωραίνει Ζευς ον βούλετ' απωλέσαι. Ο κος Δήμαρχος, ο οποίος εκ θέσεως έπρεπε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για την σωτήρια πρωτοβουλία των πολιτών του δήμου του, απεφάνθη ότι της αντιδιαδήλωσης αυτής ηγούντο «χρυσαυγίτες», και επομένως ως... δημοκράτης αισθάνηκε υποχρεωμένος να την καταδικάση.
Γι αυτό και το ερώτημα αναφύεται μοιραίο: «Δήμαρχε, πας καλά;» Σώθηκε η πόλη από καταστροφές μεγάλες κι εσύ ονομάζεις τους δημότες σου, που βοήθησαν την, ανεπαρκή άλλωστε σε αριθμό, δύναμη της αστυνομίας «χρυσαυγίτες»; Αποκαλείς δηλαδή τους δημότες σου φασίστες επειδή θέλησαν να προστατεύσουν τα μαγαζιά και τα σπίτια τους;
Αλλά έσετ' ήμαρ εκλογών και τότε θα τα ξαναπούμε κ. δήμαρχε, όταν θα σου θυμίσουμε ότι προτίμησες μια πόλη δηωμένη «δημοκρατικά» από μια πόλη προστατευμένη έστω κι από αυτούς που εσύ αποκαλείς «χρυσαυγίτες».
Και βέβαια δεν είμαι χρυσαυγίτης, δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα φασίστας κι ούτε επίσης προτίθεται να πλέξω το εγκώμιο της Χρυσής Αυγής, όμως θέλω να σου πω ότι προτιμώ τους φασίστες από κάτι «δημοκράτες» σαν του λόγου σου, γιατί τους θεωρώ λιγότερο επικίνδυνους για τη δημοκρατία, την κοινωνία και τη δημόσια ασφάλεια.
Άντε τώρα, «δημοκράτη» μου εσύ, πιάσε τη σκούπα να καθαρίσεις κανα γυαλί, γιατί οι δημοκράτες σαν του λόγου σου έχετε συν τοις άλλοις κι ευαίσθητα πατουσάκια.
_____________
ΥΓ. Ρε ασυνείδητοι ψιλικατζήδες καναλάρχες της Πάτρας, τα κοριτσάκια βρήκατε να στείλετε να κάνουν επιτόπιο ρεπορτάζ στα γεγονότα; Δεν ντρέπεστε λιγάκι που βάλατε στον κίνδυνο του πετροπόλεμου και στη δοκιμασία των δακρυγόνων νέες κοπέλες;
Τα λυπήθηκε η ψυχή μου όπως τ' άκουγα να πνίγονται στο βήχα από τα χημικά που ανέπνεαν, πέρα από την τρομάρα που έκανε τη φωνή τους ν' ακούγεται λυγμός.
